از دیدگاه سنتی، روان شناسی «آلفرد آدلر» به عنوان یکی از سه درمان روان کاوی یا روان درمانی عمیق مشهور بعد از نظریة «زیگموند فروید» و «کارل گوستاو یونگ» مورد توجه است. آدلر در واقع یک مشاهده گر پیش کسوت رفتار بود و عقاید خود را با اتکا به زبان عامة مردم توضیح می داد. آدلر سعی کرد با اصطلاحات ساده سخن بگوید. چون برای او مهم بود که عقایدش به روان شناسی آموزشی محدود نشود و به مکان های عمومی هم راه یابد. روشن است که آرزوی او این بود که نظریه اش حتی بدون نام او ماندگار شود. یکی از دلایل آشکار کم تاثیری نظریة آدلر نسبت به دو نظریة قدیمی دیگر این است که روان شناسان پیرو آدلر، فعالیت های بالینی را به تحقیق و آموزش ترجیح می دهند. دلیل دیگر ممکن است این باشد که پیروان او بر تحلیل مطالعات موردی و سایر رویکردهای کیفی توجه داشته اند نه شیوه های کمی و آماری. هدف از نگارش این کتاب، شرح جامعی از روان شناسی آدلر و نوشته های سایر نویسندگان قدیمی و معاصر پیرو آدلر و دانستن کاربردهای آن در مشاوره و درمان است.