در داستان حاضر، آقای «پوتر»، آدم «ناقابل» حساسی است که می کوشد اصالتش با مراوده های بی حاصل با امثال نقاش های ساختمان و شاگرد مغازه ها، مستخدم ها و دکان دارها و خلاصه آدم هایی که همه چیز را به دل می گیرند خدشه دار نشود. همه فکر و ذکرش هم این است که جوک های خوب تعریف کند و چون به هر قیمت و هر بدبختی دلش می خواهد تحویلش بگیرند، به این نتیجه رسیده است که تنها چیزی که او را به مرادش می رساند، نوشتن یادداشت روزانه یا روزنامه خاطرات است. شخصیت آقای «پوتر» در عهدی شکل می گیرد که کارمندها با قلم پر می نوشتند و روی چهارپایه بلند می نشستند و سلسله مراتب اجتماعی به شدت رعایت می شد. اما تغییرات اجتماعی در شرف وقوع است.