کتاب حاضر ضمن ارزیابی روش شناسی علوم انسانی متفکران سرشناس جهان اسلام در دهه های اخیر، تلاش دارد مدل و الگویی از علم اسلامی ارایه نماید و ظهور جریان های احیاگرانه فکری در زمینه آموزش و پژوهش در علوم انسانی و اسلامی، مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. نویسنده ابتدا تاریخچه ای از شکل گیری فعالیت های علمی در جهان اسلام در زمینه های مختلف ارایه نموده و جریان های فکری غالب در قرون مختلف را معرفی نموده است. آنگاه به معرفی برخی از شخصیت های علمی مسلمان که در صدد ایجاد یک روش شناسی مناسب برای علوم انسانی بودند، پرداخته و مبانی فکری آنان را در علوم انسانی و اسلامی مورد بحث و بررسی قرار داده است. وی در این زمینه به معرفی شخصیت و افکار اندیشمندانی چون: اسماعیل راجا الفاروقی، سید محمد نقیب العطاس، ضیاءالدین سردار، سید حسین نصر، موریس بوکای و مسعود العالم چودری چرداخته و دیدگاه های آنان را در زمینه مسایلی همچون: علم دینی، نظام جهانی اسلام، علم مدرن، علم مقدس، علم اسلامی و علم دینی مورد نقد و ارزیابی قرار داده است. وی همچنین به بررسی بایسته های روش ورود به علوم انسانی و اسلامی پرداخته و افق و چشم اندازهای نوین به علم اسلامی را بررسی نموده است.