روش شناسی تاریخ هنر و تحلیل هنری، بیانگر شیوه های متفاوت در تفسیر هنر است. از آنجا که همة آثار هنری به نوعی معرف خالقان خود و فرهنگ آنها و همچنین متکی به رسانه هایشان هستند، هر اثر در نوع خود می تواند پیچیده و احتمالا دارای معانی چندگانه ای باشد. نگارنده در کتاب حاضر، روش شناسی عمده ای را مورد بررسی قرار می دهد که در رشته های متعددی چون روش شناسی رسمی، نگاه سنجی و نگاره شناسی، مارکسیسم، فمینیسم، زندگی نامه و خودزندگی نامه، نشانه شناسی ـ ساختارگرایی و پساساختارگرایی ـ و روانکاوی مورد استفاده قرار می گیرد. افزون بر آن نگارنده در این کتاب پاره ای از روش شناسی های خوانش تصویر، تندیس و آثار معماری را نیز بررسی کرده است. برخی از مباحث مندرج در کتاب به قرار زیر است. بررسی کلی ماهیت هنر، شمایل نگاری و شکل گرایی، بررسی روش های مارکسیسم و فمنیسم، به عنوان روش هایی زمینه ای که هم از رویکردهای شکل گرا و شمایل نگار بهره می گیرند و کامل تر می شوند و هم به بحث دربارة آنها می پردازند و بررسی روش شناسی های نشانه شناسیک منشعب از زبان شناسی، فلسفه زبان و نقد ادبی که رویکردهای ساختارگرایی و پس از ساختارگرایی و ساخت گشایی را دربرمی گیرد.