از زمان پیدایش انسان اندیشمند تاکنون مغز انسان از نظر ژنتیک، جهش جدیدی نکرده است. هیچ شاهدی برای هیچ گونه جهشی وجود ندارد. بنابراین سئوالی که مطرح می شود این است که با یک مغز واحد، تفاوت عملکرد میان انسان بدوی و انسان پیشرفته امروزی چگونه تبیین می شود. نگارنده در کتاب حاضر معتقد است که مدارهای مغزی، سازوکار جدیدی می یابند و بر همان زمینه آناتومیک قبلی، مدارهای فیزیولوژیک جدیدی به وجود می آید. مدارهای بازگشتی آگاهی نتیجه کارکرد این مدارهای جدید است. نگارنده در این کتاب، مکانیسم ایجاد آگاهی در انسان را بر مبنای ایجاد مدارهای نورونی توضیح می دهد و سپس وارد بحث مبسوطی در رابطۀ علی این مدارها با آگاهی می شود. وی در مراحل مختلف به نقش تاثیرگذار زبان در ایجاد و تکامل آگاهی اشاره می کند. به طوری که می توان گفت به نظر او و بسیاری از صاحب نظران دیگر، بدون زبان، آگاهی برتر در انسان به وجود نمی آید.