نگارنده بر آن بوده در مقدمه، نقش جنس مؤنث در اسطوره‌شناسی ایران را مشخص کند تا روشن شود که این موضوع در شاهنامه نمود داشته و اگر چنین است تا چه حد بوده است. مقدمه با داستان آفرینش مرد و زن پایان می‌یابد و مؤلف در آنجا آن را به داستان نخستین زن در شاهنامه مرتبط می‌سازد. نگارنده در بخش نخست، چکیده‌ای موجز از داستان‌های مهم‌ترین زنان شاهنامه را ارائه می‌کند و آن‌ها را با دیگر منابع پیش از اسلام و عهد اسلامی تا آنجا که بر مؤلف شناخته‌شده و قابل دستیابی بودند، می‌سنجد. نگارنده، کوشیده است در پایان هر بند، ویژگی‌های شخصیتی آن‌ها را به اجمال بازگو کند. بخش دوم به بررسی جایگاه زنان در شاهنامه می‌پردازد و همواره منابع اسلامی و پیش از اسلام را مورد توجه قرار داده است. نگارنده به اجمال نقش، اهمیت و سرنوشت هر یک از شخصیت‌های زنان در ادوار مختلف زندگیشان مانند دوران کودکی، همسری و مادر بودن در قالب خانواده و همچنین جامعه را به‌طورکلی توصیف می‌کند. فردیت زنان در شاهنامه و مقام اجتماعی آن‌ها در اثر سترگ فردوسی، موضوعی است که در کتاب، مورد بررسی قرار گرفته است.