«توماس» و «الگا دو هارتمان» که هردو از اشراف زاده های روسیه تزاری بودند در دسامبر سال 1916 با گرجیف ملاقات می کنند و از آن پس از او جدا نشده و پس از انقلاب بولشویک ها در روسیه همراه او به پتروگراد، استانبول، برلین و پاریس می روند و دستیاران برجسته در بنیان گذاری گروه «گورجیف» در فرانسه می شوند. پس از مرگ گورجیف و مهاجرت به امریکا و سپس کانادا، بنیاد گورجیف را در این دو کشور به راه می اندازند. توماس دو هارتمان آهنگ ساز موسیقی های گورجیف و الگا، منشی گورجیف کسی است که سلسله نخست نوشته های خود به نام «قصه های بلزباب» برای نوه اش را به او دیکته می کند. این کتاب از این جهت یگانه است که تأثیر آموزه گورجیف را بر زن و شوهری بازگو می کند که عشق میانشان را می توان افسانه ای توصیف کرده و از همین رو در این کتاب سرنخ هایی درباره عشق واقعی، ارائه می شود.