زن سرخ پوستی پس از سال ها کار پرستاری در نظام بهداشتی امریکا، مایوس از طب یک جانبه ای که فقط مداوای جسم را مدنظر دارد به اعماق ریشه های طب کهن روی می آورد و در تلاشی طاقت فرسا موفق می شود روش های شفاگرانه ی اجداد خویش را بیاموزد و در کار خویش ادغام کند. شفاگری، هم چون برخی نظریه های روان تحلیلی، با اصول منفی و مثبت روان سروکار دارد، اما بسیار فراتر می رود. شفاگری نه تنها داستان های زندگی شخص، رویاهای روح، و وضعیت عادی و دنیوی را در نظر می گیرد، بلکه اعماق روح و روان را نیز جست وجو می کند و ضمن انجام دادن این کار، شخص را مورد نیایش قرار می دهد. این نیایش ها برای کسب بینش، قدرت و تمامیت است و هدف آن نوعی یادآوری و به خاطرسپاری است. در شفاگری، در واقع رویاها یاری و جهت می دهند. نگارنده در کتاب حاضر در قالب داستان اطلاعاتی را در باب شفاگری، پرورش شفاگر، ابزارها و مراسم شفاگر، رسم شاگردی، خدایانی که از مردن امتناع کردند و…گردآورده است.