کتاب زن در ایران نو، به بررسی مقالات مندرج در روزنامه ایران نو در صد سال پیش می پردازد. نخست نشان می دهد که زنان در آن زمان، به این نتیجه رسیده بودند که انقلاب مشروطه که منادی آزادی شده بود برای تداوم آن آزادی نیاز به حذف نابرابری ها دارد. زنان مقالات متعددی در مورد حذف نابرابری های جنسیتی، قومی و طبقاتی نوشته اند؛ آن ها به این نتیجه رسیده بودند که حق گرفتنی است و نه دادنی. دوم آن که نویسنده سعی کرده است بینش تاریخی خود را مجهز به بینش جامعه شناختی نماید و این ویژگی این نویسنده فرزانه است.