نویسنده با دنبال کردن اصلی ترین پروبلماتیک مارکسیستی یعنی دو مسئله دیالکتیک کل/ جز و عاملیت/ ساختار می کوشد در بخش نخست کتاب پس از برشمردن دو الگوی اجتماع گفتگویی و اجتماع تکین به روش دیالکتیکی با حفظ برخی مؤلفه های اساسی هر یک از این دو الگو، از آن ها فراتر رود و به الگویی جدید برای مقاومت که همان اجتماع افتراقی است، دست یابد. وی در بخش دوم که تقارنی یک به یک با بخش نخست دارد، به نظریه ها و جریان های شهرسازی می پردازد.