این کتاب شامل شش داستان کوتاه از «مک کولرز» است که با وجود آنکه هر کدام در دوره خاص از زندگی نویسنده نگاشته شده اند با تمی مشترک به هم مرتبط می شوند. داستان «نفس کشیدن از آسمان» که در سال 1971 نوشته شده در واقع نوعی بیوگرافی به قلم خود نویسنده است که از 15سالگی به تب روماتیسم دچار شد و این بیماری سخت منجر به عارضه قلبی در او گشت. «یتیم خانه»، دومین داستان این مجموعه با خلق فضایی گروتسک از کالبد یتیم خانه، داستان گذار راوی از کودکی به نوجوانی است. داستان سوم، داستان جاده ای است که تماما در اتوبوسی از نیویورک به مقصدی نامعلوم می گذرد. داستان بعدی کتاب هم، راوی نوعی بازماندگی است، نوعی شکاف میان خود قبلی و خود فعلی و جنگ درون برای فهمیدن این شکاف، برای بازگشت به وضعیت پیشین و بازیافتن آنچه از دست رفته است. داستان «ساکنان موقتی»، داستانی است درباره بازگشت به جنوب، مردی همیشه درحال رفتن مجبور به بازگشت به جورجیا می شود و این بازگشت ساکنان موقتی را با خسران مفهوم سکونت در معنای کلی آن مواجه می سازد. «سوارکار»، داستان آخر کتاب، داستان کوتوله ای بی سن و سال است که در یک مجلس غذاخوری تابستانی که هیچ کس در آن تنها نیست، تنهاست.