نویسنده در کتاب حاضر، با پیش نهادن تفسیری یگانه از پویسیس در افق فلسفه افلاطونی می کوشد هرگونه جهد فلسفی در جهت پاسخ دادن به مسائل بنیادین تاریخ فلسفه را نوعی برساخته نظری و درنهایت نوعی شعر قلمداد کند. زندگانی انسانی در تمامیت خود آمیزه ای از طرح مسائل بنیادین فلسفی و کوشش در جهت پاسخ دادن به آن ها است. ریشه این مسائل بنیادین، یعنی زمینه ای که این مسائل برای نخست بار در آن به دید آدمی درمی آیند، زندگانی روزمره است. اما هرگونه کوششی در جهت پاسخ دادن به این پرسش ها، که ریشه در زندگانی پیشانظری دارند، مستلزم اتخاذ نوعی زندگانی نظری است. به سخن دیگر زندگانی نظرورزانه واکنشی به حیرت برخاسته از زندگانی پیشانظری است. هردوی این انواع زندگانی در کلیت خود به نوعی شاعرانگی، یا پیروزمندی شعر بر فلسفه، و سرانجام نیهیلیسم فلسفی می انجامند. اثر پیش رو کوششی است در جهت پیگیری این ستیز در ادوار گوناگون و به نزد اندیشمندان بزرگ تاریخ فلسفه از افلاطون تا هایدگر.