کتاب حاضر هم با توجه به حجمی که دارد، درواقع جزوه کوچکی درباره نوع سخن گفتن جلال‌الدین محمد بلخی یا مولانا است که مطالبی را درباره کیفیت و چگونه سخن گفتن او در دوران حیاتش را در برمی‌گیرد. یکی از دلایل تبحر مولوی در سخنوری، شاید قدرت پدرش در سخنوری و خطابه بوده است. اما جالب است که خود مولانا از خطابه تنفر داشته و حتی در مقاطعی هم گفته که من از شعر خوشم نمی‌آید. «سخن و سخنوری مولانا»، «بشنو»، «گوش و زبان»، «زبان مولانا و گوش حسام‌الدین»، «گوش حس»، «حکایت و شکایت»، «سخن کش-سخن کش» عنوان‌های بخش‌های مختلف این کتاب هستند.