کتاب، چاپ دیگری است از “سر و ته یک کرباس “که نویسنده خود اذعان می‌دارد: …”داستان و سرنوشت کودکی نویسنده است و از آن جایی که میدان آن حوادث و وقایع اصفهان است آن را می‌توان “اصفهان نامه “نیز خواند .”راوی پس از 35سال به اصفهان بازگشته، در حالی که پرسه زدن در اطراف دنیا، جز آلودگی و پریشانی و تلخکامی حاصلی برای او نداشته است، او اینک کنار زاینده رود نشسته و گذر شتابناک عمر را مرور می‌کند .نویسنده هنگام توصیف زندگی پدر خود، روحانی مشروطه خواهی که عمرش به درگیری متعصبان و حکام گذشت، وضع سیاسی ـ اجتماعی ایران در دوره مشروطه را شرح می‌دهد و زمینه‌های شکل‌گیری روحیه دموکرات و تعصب گریز خود را می‌نمایاند .