پژوهشی قرآنی و روایی در مورد عوامل سعادتمندی و نقش مثبت اندیشی و نشاط فردی و اجتماعی برای دستیابی به آن است. در ابتدای این اثر نویسنده به تبیین مفهوم سعادت و مفاهیم مرتبط با آن مانند: خیر، برکت، سرور و شقاوت پرداخته و سطوح و مراتب مختلف سعادت و نیز عوامل سعادت دنیوی و اخروی را بیان کرده است. وی اموری مانند: امکانات انسانی، خانواده خوب، داشتن همسایگان و دوستان خوب، داشتن مسکن و وسیله نقلیه خوب، داشتن شغل و درآمد مناسب، داشتن امنیت روانی و اجتماعی و داشتن زن و فرزند شایسته را از مصادیق سعادت عنوان نموده و تفاوت سعادت دنیوی با دنیاگرایی را بررسی نموده است. در بخش دیگری از کتاب نویسنده به تبیین مفهوم سعادت اخروی و مصادیق آن پرداخته و تصحیح رفتار، اعتقادات، عواطف، شناخت و نیز هیجانات مثبت را از مصادیق سعادت اخروی عنوان کرده و معیارهای شوخ طبعی، خنده، ارتباطات اجتماعی، خوش خلقی و رضایت مندی از زندگی را در راستای سعادت اخروی دانسته است.