“آشی کاگا. آتسو اوجی” (1901 – 1983 م.) از پیشگامان ایران شناسی در ژاپن بود. در جوانی زبان سانسکریت را فراگرفت و سپس زبان های اوستایی و پهلوی را در فرانسه آموخت. در سال 1313، برای شرکت در جشن هزاره فردوسی به ایران سفرکرد و مدت دو ماه در ایران ماند. در این مدت از شهرهای اصفهان، یزد، شیراز و مشهد و تهران و بسیاری شهرهای مسیر دیدار کرد. سفرنامه و برخی یادداشت های این کتاب حاصل همین مسافرت اوست. او سال ها استادی دانشگاه کیوتو و ریاست دانشکده ادبیات آن دانشگاه و ریاست انجمن مطالعات جنوب غربی آسیا را بر عهده داشت. در این کتاب، سفرنامه، خاطرات و یادداشت های نامبرده درباره ایران با مقدمه ای درباره زندگی و آثار آشی کاگا به چاپ رسیده است. کتاب از چهار “بهره” (بخش) تشکیل شده است. در بهره نخست که به زندگی و آثار نامبرده اختصاص دارد. از تبار آشی کاگا، سال های نوجوانی، علاقه و توجه او به فرهنگ و مردم ایران، حال و هوای زندگی در ایران، علاقه او به عماد الکتاب، و جشن هزاره فردوسی صحبت شده است. در بهره دوم، سفرنامه اشی کاگا در ایران در سال 1313 که از بغداد به تهران و از آنجا به مشهد بوده ترجمه شده است. بهره سوم شامل مقالات آشی کاگا درباره ایران است که عناوین آن ها از این قرار است: با من به ایران بیایید؛ ایران سرزمین آتش (جاوید)؛ یاد نیشابور و زیارت تربت خیام؛ شاعر نیشابور؛ خاطره ام از اصفهان؛ آسیا در برابر تجدد. در بهره چهارم مجموعه ای از نوشته های دیگران درباره آشی کاگا فراهم آمده است. صفحات پایانی، فهرست منابع و عکس هایی از آثار و اشیای مربوط به نامبرده به چاپ رسیده است.