از سده نوزدهم در پی شکل گیری وهابیت و به تبع آن حاکمیت اندیشه های وهابی در عربستان، گرایش سلفی گری به صورت نظام مند تدوین شد. جنبش سلفی بر قرائتی از اسلام متکی است که کما بیش همانند «مارتین لوتر» سرچشمه های ایمان را آماج خود قرار می دهد. نویسنده در این کتاب ضمن تعریف سلفی گرایی و بررسی گرایش های سلفی از سده های پیش تا کنون، از «ابن تیمیه» و « ابن جوزیه» و تأثیرشان بر «محمد بن عبدالوهاب» سخن می گوید و جایگاهشان را در اروپا و جهان امروز تبیین می کند.