در کتاب پس از معرفی “عمان سامانی “و ذکر مختصات مثنوی وی، شرح کوتاهی بر محتوا و برخی ابیات این مثنوی فراهم می آید ;سپس متن اصلی اشعار درج می گردد .سراینده در این مثنوی، واقعه کربلا را با نگاه عرفانی به تصویر می کشد و در کنار آن از تجلی حق در هستی و ظهور عشق، و عرضه آن بر موجودات، سخن می گوید ;همچنین به صف بندی سعادتمندان و شقاوت پیشگان در طول تاریخ اشاره می نماید .