مجموعه ی حاضر، بازسرایی اشعار “شیرکو بی کس” ـ از شعرای معاصر کردستان عراق ـ است که با موضوعاتی هم چون “عشق”، “مرگ”، “شعر” و “جنگ” فراهم آمده است. گفتنی است، وی در سال 1940 میلادی در سلیمانیه زاده شد. در هفده سالگی، نخستین دفتر خود را با عنوان “مهتاب شعر” منتشر کرد. در چهل و هفت سالگی از جور حکومت بغداد، ترک وطن کرده و مقیم سوئد گردید. یک سال بعد جایزه ی جهانی “توخولسکی” ـ از جوایز جهانی که هرسال از سوی پین کلوپ به یکی از دانشوران و ادیبان آزادی خواه در تبعید اهدا می شود ـ با عنوان “شاعر در بعید، شاعر آزادی خواه” به او تعلق گرفت. هم چنین وی از سوی کمیته ی حقوق بشر ایتالیا، لقب “شهروند افتخاری فلورانس” را کسب کرد. شیرکو بی کس بعد از خودمختاری کردستان عراق در سال 1991 میلادی، به میهن بازگشت و به عنوان وزیر فرهنگ کردستان برگزیده شد. وی هم اکنون سرپرستی یکی از فعال ترین موسسه های فرهنگی و انتشاراتی در سلیمانیه را به عهده دارد. از این شاعر بزرگ دفترهای شعر متعددی منتشر شده است که از شعر بلند “دره ی پروانه ها” به عنوان شاهکار او یاد می شود. به تصریح کتاب: “شیرکو بی کس یکی از راویان پرقدرت حیات و تقدیر انسان، جهان و طبیعت و روابط و مناسبات حاکم بر هستی است… این شاعر عدالت طلب و آزادی خواه، به گواهی شعرش قادر است از هرچیزی، اتفاقی، پدیده ای، کلمه و عطر و رنگ و آوایی…. به حس و حضور و تکلمی غافلگیر کننده برسد”. در یکی از قطعات می خوانیم: شیشه ی مرکب/ خود را به عمد از تاقچه به زیر انداخت/ و هزاران تکه شد/ وقت خاکسپاری/ یادداشتی جا گذاشته بود:/ “قلمی خاین/ خون مرا مکید/ تا خانه ی تیمی کلمات پابلو نرودا را/ لو دهد،/ من به این دلیل/ دست به خودکشی زدم”/.