این کتاب با زبانی ساده به بررسی آراء و اندیشه های “شهاب الدین سهروردی”، شیخ اشراق (عارف و فیلسوف سده ی ششم هجری)، با توجه به سلوک عرفانی و صوفیانه ی او خاصه در زندگی عینی و عملی اش اختصاص دارد. نویسنده می کوشد تا اندیشه های شیخ اشراق را به گونه ای که با زندگی او عجین شده بررسی کند زیرا معتقد است تمییز و تفکیک این دو از یک دیگر غیرممکن است. نویسنده پس از آوردن شرح زندگی سهروردی از زبان شهرزوری به رابطه ی شیخ اشراق با مفاهیمی چون حکمت، عقل، افلاک، آیات قرآنی، نور و اشراق، عرفان و تصوف، ذکر و سماع و عشق می پردازد. در پایان نیز آثار و نوشته های ایشان را معرفی می کند. نویسنده، سهروردی را هم عارف و صوفی و هم فیلسوف می داند و به تاثیرپذیری او از خرد و فلسفه ایران باستان، به خصوص فلسفه ی زرتشت اشاره می کند. از جمله آثار ایشان می توان به “حکمه الاشراق”، “عقل سرخ”، “رساله ی الطیر”، “آواز پر جبرئیل”، “لغت موران”، “روزی با جماعت صوفیان”، “قصه ی مرغان” و…. اشاره کرد.