کتاب حاضر، با همه فشردگي و پيچيدگي، مهم‌ترين اثر ماکس رافائل ( 1889ـ 1952) است که درباره هنر و پيوند آن با تاريخ و جامعه به رشته تحرير آمده است. خوانندگان در اين کتاب با زواياي گوناگون انديشه رافائل درباره زيباشناسي، هنر و اجتماع آشنا مي‌شوند. اين کتاب از سه بخش اساسي تشکيل يافته است. در بخش نخست (پرودون و جامعه‌شناسي هنر)، رافائل نخست به آرمان‌شهرخواهي و وارثان امروزي پرودون که انتزاع‌هاي عيني يا سورئاليسم انقلابي پديد مي‌آورند، انتقاد مي‌کند، سپس ضمن نقد آراي اين سوسياليست آنارشيست فرانسوي، ديدگاه‌هاي خويش را در باب قواي گوناگون انسان، ايده هنري، رابطه فرآورده‌هاي ايدئولوژيک و تمايز ميان قلمروهاي هنر، علم و فلسفه شرح مي‌دهد.