“برنار”، پسر قاضی عالی رتبه ای که مشهور به درست کاری است، همواره خود را در خانواده ای که تعصبات مذهبی در آن حکم فرماست ناراحت احساس می کند. اما روزی درمی یابد که پسر قاضی نیست و ثمره ی گناهی است که مادرش مرتکب شده است. دوست او “اولیویه” نیز مانند او به سوی کنجکاوی کشیده می شود. اولیویه به وسیله ی برادرش ـ “ونسان” که طبیبی است پرمدعا و جاه طلب ـ با ادیبی مبتذل با نام “کنت دوپاساوان” آشنا می شود. کنت تصمیم دارد مجله ای منتشر کند و برای این کار می خواهد علاوه بر اطلاع از عقیده ی جوانان از یاری عملی آن ها استفاده کند. “ژرژ”، برادر کوچک تر اولیویه است که در مدرسه ی “ودل آزائیس” درس می خواند و هنوز کودکی بیش نیست، اما او نیز برای خویش زندگی پنهانی دارد. این گروه، انجمنی مخفی از دانشجویان هستند که ژرژ نیز جزء آن هاست و انجمن “اخوت مردان قوی” نام دارد و تحت تاثیر یکی از اعضای ناسالم خود با نام “استرو ویلو” در حال تبدیل شدن به عده ای از تبهکاران واقعی است. نویسنده در این رمان کوشیده است تا بعضی از دیدگاه های خویش را درباره ی زندگی و شیوه ای که بتواند تا حد امکان از زندگی نگرشی جامع به دست دهد بگنجاند.