کتاب حاضر که دربارة روابط خارجی کشورهای منطقة خاورمیانه نوشته شده است، دولت را در خاورمیانه مهم‌ترین بازیگر عرصة سیاست خارجی معرفی می‌کند؛ براین اساس فرضیة عملیاتی این کتاب شکل تعدیل‌شده‌ای از نظریة رئالیستی است. نگارنده نخست، به فشارهای متفاوتی اشاره می‌کند که هستة سرمایه‌داری جهانی و هویت‌های متعارض داخلی بر تصمیم‌گیران وارد می‌کنند، سپس به بررسی این موضوع می‌پردازد که تا چه حدّ دولت‌سازی به تصمیم‌گیران کمک می‌کند تا بر این فشارها فائق آیند. شایان ذکر است در راستای تبیین بهتر موضوع دولت‌های مهم کشورهای منطقه همچون مصر، سوریه، عراق، عربستان، لیبی، ایران و ترکیه در این زمینه، مورد مطالعة موردی قرار گرفته‌اند.