در اين کتاب تاريخ فلسفه و علم را از حکماي پيش از سقراط تا دکارت و سده هفدهم ميلادي به شکلي مجمع توضيح و تشريح مي‌کند. فصل اول به حکماي پيش از سقراط مانند تالس، آنکسيمنس، هراکليت، فيثاغورس و… مي‌پردازد. فصول دوم و سوم تشريح ديدگاه‌هاي سقراط، افلاطون و ارسطو هستند. فصل سوم به بررسي ارسطو مي‌پردازد. فصل چهارم دوران يوناني‌گري يا هلنيسم را که شامل فلسفه اپيکور، کلبي، رواقي و شکاکان است بررسي مي‌کند. فصول هفتم و هشتم به بررسي ظهور مسيحيت و فلسفه مدرسي (اسکولاستيک) پرداخته که انديشه‌هاي آباء اوليه کليسا قبل آنسلم و آلبرت کيسر مطرح شده و شرحي مختصر از فلسفه آکوينامس آمده ‌است. نکته جالب اينکه از آگوستين جز نامي اشاره‌اي به آراء او نشده است. فصل نهم بحث رنسانس و تجديد حيات علمي اروپاست که در فصل دهم يکي از فيلسوفان تجربي که آغازگر تحولي مهم در علم و فلسفه باشد. به نام فرانس بيکن بررسي مي‌شود. تأکيد بيکن بر علوم تجربي و کسب علم به‌منظور کاربرد آن است. فلسفه دکارت به شکلي مفصل‌تر در فصل يازدهم تشريح مي‌شود.