سعی نگارنده در این کتاب بازخوانی تاریخ کلیساست .وی مباحث کتاب را به دو دوره حکمت و هنر مسیحی تقسیم می کند که عبارت اند از” :دوره پاگانیسم (شرک) :کاسمولوژیسم یونانی ـ رومی “و “دوره تئیسم (خدامداری) :تئولوژیسم مسیحی .”نگارنده یادآور می شود …” :دوران یونانی ـ رومی (جهان مداری) که در آن تفکر متافیزیک و فلسفی، غالب است و به “کاسموسانتریسم “تعبیر شده است .مسیحیان این دوره را به دوره پاگانیسم، تعبیر کرده اند .بشر در این دوره به جای خدا یا خدایان، به عالم واقع اصالت داده و اولین صورت گرایش صرف به حیات دنیوی را در صورت کلی فرهنگی، تجربه کرده است .معارف و ماثورات این دوره را می توان “کاسمولوژیسم “نامید …دوره تئیسم (خدامداری) که خدای واحد مورد پرستش قرار گرفته و موضوع تفکر بشری است .در این دوره، گرایش به حیات دنیوی، مورد تجدید، تکفیر و تفسیق قرار می گیرد و زندگی مردمان صورت دینی پیدا می کند و توجه به آخرت نیز از مسائل اساسی است .