حکیم ابوالقاسم فردوسی، شاعر نامور و حماسه‌سرای بزرگ ایران، در فاصله سال‌های 329 تا 330 هجری قمری در روستای باژ، از توابع خراسان، متولد شد، از حدود سال 365 هجری، اندک‌اندک به نظم داستان‌های رزمی پرداخت و سرانجام اثر بی‌بدیل خود ـ شاهنامه ـ را سرود. این اثر برجسته، پرمایه‌ترین دفتر شعر فارسی و مهم‌ترین سند عظمت و فصاحت این زبان است که داستان‌های ملی و تاریخی قوم ایرانی در آن به بهترین وجه بیان شده است. شاهنامه، شامل روایات اساطیری، پهلوانی و تاریخی ایران از عهد کیومرث تا پایان روزگار یزدگرد سوم ساسانی است. کتاب حاضر جلد اول از مجموعه‌ی 5 جلدی “شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی” است که بر مبنای چاپ کلکلته‌ی شاهنامه به اهتمام ترمز ماکان فراهم شده است. در این مجموعه، معنای لغات و نقل داستان با برخی توضیحات به نثر عرضه شده است. در مجلد حاضر پس از ذکر ابیاتی در ستایش پروردگار، ماجرای پادشاهی کیومرث، هوشنگ، طهمورث، جمشید، ضحاک، فریدون، منوچهر، نوذر، طهماسب، گرشاسپ، کی‌قباد، کی‌کاووس و نیز ماجراهای هفت‌خان رستم و نبرد رستم و سهراب بیان شده است.