این مجموعه تنها نمونه ای است مختصر از سرودها، ترانه ها و حتی شعارهای انقلابی مردم آذربایجان که گاه زبانی بسیار جدی دارد؛ زبانی که در عین سادگی و بی تکلفی، بسیار عمیق و تأمل برانگیز است، گاه آمیخته با طنزی ملایم است و در مواردی هم از گرایش به هزل پرهیز نکرده است و این طنز و هزل، بنا بر تعریف بزرگان حوزه شوخ طبعی و طنز، به مقدار ملح در طعام است.