“شبهای روشن” داستانی از فیودور داستایفسکی (1821-1881) است که در سال 1848 انتشار یافته و از نظر زمانی، دومین اثر این نویسنده است؛ اثری که خود داستایفسکی در یکی از نامه‌هایش، آن را “رمان احساساتی” تعریف کرده است. داستان از این قرار است: جوانی نسبتا احساساتی و پرشور در خیابان به دختری برمی‌خورد که در او تاثیری شگرف برجای می‌گذارد. در آغاز، این ضربه‌ی صاعقه‌آسا از آن‌گونه هم‌ حسی فراتر نمی‌رود که مردی یکه و تنها در حضور موجودی دلپذیر، که با لذتی خاص به سخنانش گوش فرا می‌دهد، احساس می‌کند. لیکن پس از چند دیدار شبانه، که در آن‌ها این دو جوان جز سخن گفتن با یک‌دیگر کاری نمی‌کنند، مرد درمی‌یابد که کاملا دلباخته‌ی دختر شده است. دختر نامزدی دارد که او را رها کرده و دختر برایش نامه‌ای نوشته است. مرد نامه را به دست دوستان نامزد دختر می‌رساند. هنگامی که دختر از آمدن نامزدش ناامید می‌شود به مرد ابراز عشق می‌کند ولی در همین هنگام، نامزد دختر بازمی‌گردد و دختر خود را در آغوش او می‌افکند و رویای عشق پاک جوان خیال‌پرست را به یک‌باره برباد می‌دهد. در کتاب حاضر افزون بر “شب‌های روشن” پنج داستان دیگر با عنوان مردم فقیر، بزدل، صبور، یک اتفاق بسیار ناگوار و رویای یک مرد مضحک به چاپ رسیده است.