کتاب حاضر، داستانی است لطیف که تا حد زیادی اتوبیوگرافی روزهای تنهایی خود «داستایوفسکی» است. بازیگر اصلی داستان مردی خیال‌باف است که هرگز دوستی نداشته و اگر روزی کسی را در جایی ملاقات کرده، همه‌اش در رؤیا بوده است. او در خواب داستان‌های کاملی دارد و حتی در دام عشق‌های خیالی افتاده است. یک‌شب، زمانی که مرد جوان در شهر، تنها در حال قدم زدن است. متوجه گریه زن جوانی می‌شود که بر روی نرده پلی خم شده و مورد هجوم مردی مست قرار گرفته است. با چوب‌دستی‌اش به مرد حمله و زن را از چنگال مرد خلاص می‌کند. این عمل موجب خشنودی زن که «ناستنکا» نام دارد و به‌اندازه مرد، تنها و بی‌کس است، می‌شود و با او برای شب بعد، وعدهٔ دیدار می‌گذارد. در این قرارها، چهار شب ادامه می‌کند. تا شب آخر، آن دو تمامی سرگذشت و رازهای دل را برای هم فاش می‌کنند.