کتاب حاضر، داستانی است که ماجرای آن با خبری تکان دهنده آغاز می شود: نوه کوچک خانواده در بیمارستان است، نوجوانی که نقشی بسزا در به هم پیوستگی آدم های روایت دارد… حسینی در نخستین رمانش شخصیت های گوناگونی به کار گرفته، از جغرافیای بخش هایی از مشهد استفاده کرده که به ندرت در ادبیات داستانی ما حضور داشته، و مدام در میان قصه های آدم های خانواده، که عمده شان در خانه ای بزرگ کنار هم زندگی می کنند، در حرکت است. این که چگونه فاجعه می تواند روایت را بارور کند و قصه بیافریند، چیزی است که با آن مواجه خواهید شد. شب شمس با ریتمی به نسبت سریع قصه های آدم هایی را تعریف می کند که همیشه تلاش کرده اند نقاب «عادی بودن» بر رفتارشان بزنند. این اثر روایتی محکم دارد که در آن چیزهای زیادی افشا می شوند.