کتاب حاضر، داستانی است که خط سیر و فضای جدیدی دارد. نویسنده با قرار دادن شخصیت های اصلی داستان در فضایی نو توانسته است ارتباط منطقی را با خواننده اش برقرار کند و بر او اثر بگذارد. این داستان درباره آداب و سنن گذشتگان و هنجارشکنی های امروزه انسان ها نگاشته شده است. در داستان می خوانیم:«ساعت ده صبح بود که با «کاوه»، پسرعموم، سوار ماشین داشتیم می رفتیم طرف یه آسایشگاه. پدر و عموم یه نذری داشتن که باید می بردیم اون جا می دادیم».