بررسی انواع ارتباط بین علوم بشری و علوم دینی و پیوند میان آن دو است. در این نوشتار به بیان انواع علوم و روش های بحث در هر یک از آن ها پرداخته شده و ویژگی های علوم و معارف شهودی و آثار آن ها بیان شده است. نویسنده بر این باور است که پرداختن به علوم معنوی و باطنی نه تنها باعث عقب ماندن از پیشرفت مادی و علمی نمی شود، بلکه هر زمان گرایش به علوم معنوی در بین علمای اسلام بیشتر بود، رونق علوم ظاهری نیز در جامعه اسلامی بیشتر شده است. وی در ادامه به مراتب دستیابی به یقین و علم حضوری اشاره کرده و محدوده علوم حصولی و رابه بین علم مادی و علم دینی را بررسی نموده است. وی به عوامل دستیابی به علوم و معارف شهودی و یقینی نیز اشاره نموده و اموری همچون: عبادت، تقوی، تخلق به اخلاق الهی، تهذیب نفس و طی کردن مراحل کمال نفسانی را به وسیله عمل واجبات و مستحبات و ترک محرمات و مکروهات را از عوامل دستیابی به کشف و شهود معنوی عنوان کرده است. در بخش دیگری از کتاب وی تعریفی از علم و دین ارایه نموده و نسبت بین علم و دین و ایجاد پیوند میان آن دو توسط انسان ها کامل را بررسی کرده است.