آیت الله میرزا محمدعلی شاه آبادی از عارفان، عالمان، فقیهان و مجاهدان معاصر ایران است که در مدت 75 سال عمر خود علاوه بر تربیت شاگردانی بزرگ هم چون امام خمینی (ره)، به تالیف کتاب های بسیاری پرداختند. از جمله آثار مهم و برجستۀ ایشان می توان به کتاب “رشحات البحار” اشاره کرد. کتاب مذکور در سه بخش و به صورت سه مقاله تنظیم شده است: بخش اول آن دربارۀ کتاب مقدس قرآن و عترت است که با مقدمه ای دربارۀ علم الاهی آغاز شده و مسائلی چون تجرد علم، مراتب تجرد، نحوۀ اتحاد ذات با علم و سایر صفات الاهی، اسما و صفات حق و نحوۀ علم به ماسوا را دربردارد. بخش دوم و سوم آن نیز به ترتیب به “ایمان و رجعت” و “انسان و فطرت” اختصاص یافته است. کتاب حاضر شرحی بر اثر مذکور است.