«پلامناتز» در شرح و نقد فلسفه اجتماعی و سیاسی هگل، بیشتر متأثر از تعابیر جناح چپ مکتب هگل است و به استدلال پدیده شناسی ذهن توجه بیشتری دارد. به نظر او اندیشه هگل درباره آگاهی و پویش های ذهن انسان، اندیشه ای ارزشمند است. یکی از مسائل همیشگی وضع بشری این است که انسان همواره نیاز دارد جایگاه خود را در جهان بیابد و از لحاظ فکری و عاطفی با خود و با جهان به سازش برسد و خرسند شود. به نظر نویسنده یکی از علایق مهم فلسفه هگل، همین پویش ذهن انسان به سوی خرسندی است. از سوی دیگر پلامناتز به نقد دستگاه کلی فلسفه هگل و اندیشه ها و پیش فرض های آن و انسجام منطقی آن ها می پردازد. به علاوه هدف نویسنده تنها یافتن هماهنگی یا ناهماهنگی درونی آن فلسفه و یا بهترین و وفادارترین تعبیر آن نیست، بلکه می کوشد تا اهمیت آن را از لحاظ مسائل همیشگی انسان روشن سازد.