در این کتاب به زندگینامه و نقد آثار و نوشته های «احمد شاملو» پرداخته می شود. احمد شاملو (زاده 21 آذرماه سال 1304 در تهران؛ در خانه شماره 134 خیابان صفی علیشاه – درگذشته 2 مردادماه سال 1379، فردیس کرج) شاعر، فیلم ساز، روزنامه نگار، پژوهشگر، مترجم، فرهنگ نویس و از دبیران کانون نویسندگان ایران بود. آرامگاه او در امامزاده طاهرِ کرج واقع است. تخلص شعری احمد شاملو «الف. بامداد» و «الف. صبح» بود. شهرت اصلی احمد شاملو به خاطر شعرهای اوست که شامل اشعار نو و برخی قالب های کهن نظیر قصیده و نیز ترانه های عامیانه است. شاملو تحت تأثیر «نیما یوشیج»، به شعر نو روی آورد، اما برای اولین بار در شعر «تا شکوفه سرخ یک پیراهن» که در سال 1329 با نام «شعر سفید غفران» منتشر شد وزن را رها کرد و به صورت پیشرو سبک جدیدی را در شعر معاصر فارسی گسترش داد. از این سبک به شعر «سپید» یا شعر «منثور» یا شعر «شاملویی» یاد کرده اند. بعضی از منتقدان ادبی او را تنها شاعر موفق در زمینه شعر منثور می دانند. شاملو علاوه بر شعر، کارهای تحقیق و ترجمه شناخته شده ای دارد. مجموعه کتاب «کوچه» ی او بزرگ ترین اثر پژوهشی در باب فرهنگ عامیانه مردم ایران است. آثار وی به زبان های سوئدی، انگلیسی، ژاپنی، فرانسوی، اسپانیایی، آلمانی، روسی، ارمنی، هلندی، رومانیایی، فنلاندی و ترکی ترجمه شده است.