شوش در زمرة محوطه‌های نادر و منحصر به فرد باستانی است که مطالعات و کاوش‌های آن از نیمة دوم قرن نوزدهم میلادی تا عصر حاضر تداوم داشته و درباره‌اش بسیار گفته‌ و نوشته‌اند. اهمیت شوش در انباشت لایه‌های فرهنگی و تمدنی، به عنوان یک مرکز سکونتی، حکومتی و آیینی است که هزاران سال استمرار داشته است. لایه‌نگاری باستان‌شناسان فرانسوی در بلندترین نقطة تپة آکروپل دست‌کم 28 لایة فرهنگی را مشخص ساخت و این در حالی است که چند لایة فوقانی این تپه به مرور زمان از بین رفته است. مخاطبان کتاب حاضر در اصل خوانندگان فرانسوی، به ویژه پژوهشگران و دانشجویان تاریخ هنر مشرق‌زمین باستان در مدرسة «لوور» هستند. نگارنده که سال‌ها موزه‌دار ارشد بخش تحقیقات شرقی و استاد مدرسة لوور بوده، گویی کتاب را بر اساس دروس مربوط به عیلام و شوش تنظیم کرده است. وی در مقدمه و فصل نخست کتاب دربارة کوشش‌های سرسختانة نخستین کاوشگران شوش در کشف و حمل یافته می‌نویسد. فصل دوم شامل بهترین تحلیل‌های باستان‌شناسی از چگونگی پیدایش کهن‌ترین فرهنگ‌ها در خوزستان و شوش است. دو فصل بعدی از پیچیده‌ترین بخش‌های کتاب است که شرح و تفسیر ادوار اوروک و آغاز عیلامی در شوش را دربرمی‌گیرد. فصل‌های پنجم تا هشتم کتاب، به مطالعة تکامل تاریخ و هنر عیلامی از هزارة سوم تا نیمه‌های هزارة اول قبل از میلاد و سرانجام فروپاشی پادشاهی عیلام نو اختصاص یافته است. فصل نهم کتاب، اختصاص به شوش در عصر استیلای پارس‌ها و هخامنشیان دارد و فصل آخر نیز شرح افول تدریجی شهر کهن عیلامی در ادوار سلوکی، اشکانی و ساسانی است.