شکری که در بحبوحه ی جنگ به زادگاهش بازگشته، شاهد انهدام دزفول، این شهر زیبای جنوبی و میراث باستانی آن است. او سرخورده از آرمان های چریکی، می داند از لوله ی تفنگ آزادی بیرون نمی آید، اما گویی گذشته رهایش نمی کند و باز پسر یعقوب است که در متن حوادث قرار می گیرد… سیامک ایثاری، در رمان دوم خود، پس از اثر تحسین شده موعود، باز هم از جنوب می گوید، جنوب و جنگ اینجا بستری شده اند برای روایت آرمان های بربادرفته ی چریک هایی که برای تغییر دست به اسلحه برده بودند.