صدای صلوات بلند می شود. جمشید قدم اول را بر می دارد جلو. صدای آقایش را می شنود یا دلش می خواهد صدای آقایش را بشنود که می شود. قاطی صدای صلوات، صدای خش دار آقایش بلندتر به گوش می رسد. از زیر پای آدم ها تا حالا آن ها را نگاه نکرده. اگر کسی می خواست می توانست بنشیند روی کمرش. یال پوستین می رود پس گردنش. خار خار پشم خشک شده، سیخ سیخ فرو می رود روی پوست گردنش. اذیتش می کند. گردنش را ناخودآگاه تکان تکان می دهد که بخوابد خارشش. نمی خوابد. انگار کسی با دست می کشد روی گردنش. دست آقایش را پشتش حس می کند. چند بار بر می گردد و پشت سرش را نگاه می کند. دنبال آقایش میان جمعیت می گردد. نیست ولی حضورش را حس می کند. روبروی خیمه گاه پیش می رود.