مردان همیشه خود را در میان حیوانات دیده اند، آن ها را ستایش کرده و مدعی بوده اند دودمان نمادینی از حیوانات هستند؛ منشأ خود را تا خدایانی دنبال کرده اند که تا حدودی یا کاملا شبیه حیوانات هستند یا می توانستند به حیوانات تبدیل شوند. «هرکول» در پوست شیر قدرتمندی که خود شکارش کرده بود، به نمایش درآمده است؛ جنگاوران اسکاندیناوی برای ترساندن دشمنانشان و القای شجاعت وحشیانه در نبرد، پوست گرگ و خرس بر تن می کردند و در ارتش آزتک ها، شوالیه های جگوار بی نظیری بودند که در خط مقدم حضور می یافتند. حتی در عصر حاضر واحدهای نظامی و تیم های ورزشی در سراسر دنیا، برای نشان دادن قدرت و شجاعت شان، نام حیوانات پرابهت را برای خود انتخاب می کنند. نویسنده در این کتاب، مردان را با سگ ها و شامپانزه ها مقایسه کرده است؛ هرچند در ورزش، جنگ و زندگی، فضیلت مردانه ی دیگری بروز می کند که خاص انسان است؛ چراکه تا حدود زیادی نیازمند خردمندی این موجود است.