عید سال 52، جوان سربازی همراه با دو برادرم، فریدون و خسرو برای گذران مرخصی ایام نوروز از تهران به منزلمان در اهواز آمد و برای اولین بار من و او همدیگر را دیدیم. زمانی که با من روبرو می شد، مدام سرش را پایین می انداخت. ولی گاهی هم پیش می آمد که با من یا خواهرهایم رخ به رخ می شد. با این که همه خانواده به شدت پایبند نماز و روزه بودیم و پدرم خیلی وقت ها در حال قرائت قرآن بود، ما دخترها حجاب نداشتیم؛ ولی لباس های پوشیده تنمان می کردیم. بین خواهرها، من از همه شیک پوش تر و خوش لباس تر بودم؛ یعنی از همان بچگی ست می پوشیدم. مثلاً اگر کیفم قهوه ای بود و کفش قهوه ای نداشتم، موقع بیرون رفتن، کفش را واکس قهوه ای می زدم.