نگارنده در نوشتن این کتاب از قالب «رمان جمعی» استفاده کرده است. بر اساس این قالب، خواننده کتاب، تمام صداهای موجود در این حادثه را به صورت کامل و در قابی از تجربه دریافت می کند. نویسنده از صحبت های صدها شاهد عینی استفاده کرده و تحقیق و نگارش این رمان بیش از 10 سال زمان برده است. پزشکان، فیزیکدانان، آتش نشان ها، پاکسازی کننده ها و مردم معمولی در این داستان به بررسی ابعاد فاجعه صبح 26 آوریل 1986 می پردازند. مخاطب در مطالعه این کتاب با یک روایت یا گزارش روبه رو نیست، بلکه شاهد داستان های کوتاهی است که همگی به یک حادثه تاریخی می پردازند. کتاب با صحبت های یک آتش نشان با همسرش شروع می شود. وی مجبور است برای خاموش کردن یک آتش سوزی ساده به محل اعزام شود اما وقتی به محل حادثه می رسد متوجه می شود که این یک آتش سوزی ساده نیست و با فاجعه ای بزرگ روبه رو هستند.