کتاب حاضر، پژوهشی است که موضوع آن نگرشی معنایی ـ نحوی به صفات وجهی مثبت فارسی است که با توصیف اسامی در گروه تعریف می توانند القاگر مفاهیم وجهی در سازه های کوچک تر از جمله باشند. در فصل اول نگاهی اجمالی به معنی شناسی جهان های ممکن انداخته شده و نظریه «وجهیت کراتزر» معرفی می شود. در فصل دوم پس از مرور پژوهش هایی در طبقه بندی عناصر وجهی فارسی، دو استدلال ساختار درونی و افعال مرکب و وجهیت در سازه های غیرفعلی بیان می شوند. فصل سوم به مطالعه بازنمایی وجهیت در صفات فارسی اختصاص دارد. در فصول بعدی خلاصه ای از مطالب این پژوهش و بازنگری فرضیه ها، کاربرد دستاوردهای آن ها در ترجمه شناسی و زبان شناسی رایانشی ارائه می شود.