رویکردی تطبیقی در حقوق ایران و فرانسه در مورد ضمان ناشی از استیفای نامشروع و برداشتی جدید از قواعد فقه امامیه در این باره است. کتاب حاضر ضمن نگاهی تطبیقی به پاره‏ای سیستم‏های حقوقی به‏ویژه حقوق فرانسه، بر آن است که با ارایه برداشتی جدید از قاعده فقهی حرمت اکل مال به باطل به تمهید نظریه‏ای جدید در این باره پرداخته و شالوده فقهی قوانین موضوعه در حقوق ایران در این باره را به تصویر کشد. نگارنده نخست به مفهوم قاعده «استیفای نامشروع» در حقوق ایران و فرانسه و پیشینه و جایگاه این قاعده در نظام حقوقی آنان پرداخته آنگاه مبانی، شرایط و آثار آن را در موازین و مقررات حقوقی این دو کشور بررسی کرده است و مصادیقی از این قاعده را در فقه امامیه بیان کرده و با استفاده از ادله فقهی به تبیین قاعده مشابه آن یعنی قاعده حرمت اکل مال به باطل می‏پردازد.