نگارنده در این کتاب سعی دارد پیوندی نو میان طنز و تراژدی برقرار سازد. او در در سه بخش از کتاب، با نقل شعرها و حکایت های قدیم و جدید، ارتباط نهایی و شگفت آور میان طنز و تراژدی را که نوعی از «دو احساسی های» انسانی است، نشان می دهد. نویسنده از اشعار طنز خود فقط دو نمونه را که دارای این ویژگی است، آورده است. سایر مقالات کتاب طنزهای منثور و داستانی اوست که بعضی از آنها در نشریات «گل آقا» به طبع رسیده است. نگارنده خود را اهل شهود می داند، اما تاکنون عالما و عامدا کشفی نداشته است مگر همین پی بردن به رابطة «جد کلتیک» بین طنز و تراژدی.