«ظلمت در نیمروز، اصطلاحی سیاسی است که از کتاب «عهدین» گرفته شده و به موقعیتی اطلاق می شود که در آن کسی به گناه ناکرده، دم تیغ برود. در این داستان، بلشویک کهنه کاری که در تصفیه های استالینی دهه 30 گرفتار شده است با خودزنی به گناه ناکرده اعتراف می کند؛ به ویژه اقرار او به براندازی نظامی که برای برپا کردن آن خون دل خورده است از مضحک ترین جنبه های این سناریو است. این رمان داستانی درباره نظام شوروی و دادگاه های فرمایشی آن از سال 1917 و همزمان با جنگ جهانی اول می باشد.