هدف اصلی این کتاب تحلیل گفتمانی جهانی شدن و ظهور سلفی‌های جهادی در عراق و سوریه به‌عنوان بخشی از جنبش‌های اسلامی معاصر است. به باور نگارنده، جهانی شدن با به چالش کشیدن هویت رسمی حاکم بر دولت‌های عراق و سوریه ضمن هموار کردن بستر ظهور گفتمان اسلام سیاسی سلفی جهادی، چالشی بنیادین در تداوم مناسبات قدرت سنتی در سوریه و عراق محسوب می‌شود. آنچه با استفاده از روش تحلیل گفتمان و با استمداد از نظریات «ارنستو لاکلائو» و «شانتال موفه» به‌دست‌آمده، نشان می‌دهد که جهانی شدن در منطقه سوریه و عراق با به چالش کشیدن گفتمان‌های حاکم و تک‌گفتار، ضرورت هویت‌یابی و عطش جست‌وجوی معنا را تشدید نمود. در این میان، سلفی‌گری یکی از پاسخ‌هایی است که به این نیاز داده شده است. آن‌ها با گزینش معنا و انحصاری کردنش انرژی خود را ظرف به‌کاربستن معانی و ویژگی‌های برگزیده می‌کنند. بازسازی معنا توسط گروه‌های سلفی جهادی با تکیه‌ بر مفاهیم جمعی همچون شریعت، رهبری، جهاد، خدامحوری، تفاسیر دینی حداکثری و اجتماع، صورت می‌پذیرد. درنهایت این جنبش و جماعت‌ها، هویت‌های مقاومی را می‌سازند که کارکردشان ایجاد انسجام و حمایت از افراد در برابر دنیای به ‌ظاهر خصمانه بیرونی و گفتمان‌های حاکم بر کشورهای عراق و سوریه است.