عالم دینی، عالم ارتباط با خود (خودشناسی) از یک سو و حاضر شدن در عالم بقا از سوی دیگر است. به همین دلیل ارتباط با خود، شامل ارتباط با همة هستی خواهد بود. وقتی انسان توانست در عالم دینی مستقر شود، در آن حالت متوجه نسبت خود با خداوند می گردد که او «رب» است و ما «عبد». انسان در چنین حالتی همه چیز را از زاویة وظیفه می بیند تا از آن طریق عبودیت خود را که عین ارتباط با پروردگار است، محفوظ بدارد. در کتاب حاضر، ضمن بیان تعریفی از عالم انسان دینی ـ عالمی که انسان را متوجه انس با حقیقت می کند ـ زیبایی های به سر بردن در چنین عالمی مطرح می شود. همچنین ریشة بحران بی هویتی بشر مدرن و راه برون رفت از آن بیان و در پایان با تشریح مشخصات عالم دینی، چگونگی زندگی در این عالم بازگو می گردد.