پژوهشی است در مورد ویژگی های یکی از عرفا¬ن های کاذب که توسط فردی به نام کریشنامورتی مطرح شده است. در این کتاب با استناد به آموزه های اسلامی مبانی اصلی عرفان راستین مشخص شده و فرق میان عرفان های کاذب با عرفان حقیقی ذکر گردیده و مهمترین علل گرایش به عرفان های دروغین ارایه شده است. آنگاه یکی از جریان های نو در این زمینه که بنیان گذار آن فردی به نام جیدر کریشنامورتی بوده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و عدم تطبیق آموزه های عرفانی وی با آموزه های اسلام اثبات گردیده است. نویسنده ضمن بیان مولفه های عرفان کریشنامورتی، به نقد انسان شناسی افکار وی، نقد دیدگاه او در زمینه مفهوم عشق، ریاضت، زهد و رهبانیت، فقر و تنگدستی، خودشناسی و تهذیب نفس، راه های خداشناسی و امکان شناخت اوعرف و سنت، تقلید و تعقل و برخی دیگر از مبانی فکری کریشنامورتی پرداخته و مقایسه ای بین این افکار با اندیشه های اسلامی صورت داده است.