کتاب حاضر کاوشی است در ظاهر و باطن انسان و قرآن و تحلیل و تطبیق آن دو، و نیز ارتباطی که بین این دو وجود دارد. قرآن ظاهر و باطنی دارد، انسان نیز این گونه است. در هر دو، این عمق و ژرفا را می توان دید و هر دو لایه لایه و دارای ابعادی هستند که برای شناخت آن باید مراتبی را پشت سر گذاشت و بی تمهیدی که در این کتاب از آن یاد شده عملاً شناخت درست قرآن و انسان به دست نخواهد آمد. این کتاب درواقع درس مثنوی و نگاه مولانا است به ژرفای وجود قرآن و انسان و طبیعتاً مولانا با آن بینش رفیع و گسترده، بهترین کسی است که می توان این مفهوم خاص را از منظر او به بحث درآورد و تحلیل کرد.