“عشق” در میان دغدغه های جامعه شناسان و تاریخ نگاران اجتماعی، جایگاه خاصی را اشغال کرده است و چنین به نظر می رسد که عشق، بسیار مساله ساز شده و به آشفتگی ها و تعارضات بی شماری دامن زده است که دنیای اجتماعی را از پایداری و ثبات، خارج می کنند. این سوال ها، دغدغه ی نگارنده ی کتاب حاضر است. به زعم وی: در آغاز قرن بیست و یکم، عشق از نظر ما دربرگیرنده ی کدام معنی است و آیا احساس و عاطفه و توقعی است که باید آن را کنار بگذاریم یا دنبال کنیم؟ آیا این که جرات کنیم دنیای بدون عشق را در نظر بگیریم و واژه ی دیگری چون توجه، تعهد و آرزو را جایگزین آن سازیم، شادتر و سعادتمندتر خواهیم شد؟ آیا بدون وضعیتی عاطفی که ما آن را “عشق” توصیف می کنیم، می توانیم کامل تر و راضی تر زندگی کنیم؟” نگارنده در کتاب طی مطلبی انتقادی و تاثیرگذار روایت سطحی و قراردادی از عشق را رد می کند و در مقابل عشقی را توصیف می کند که متکی بر توجه و تعهدی عاقلانه است. او معتقد است که باید شکل های رمانتیک و تجاری عشق کنار گذاشته شود.